Djeca ili kućni ljubimci?
Čitam u „La Prensi“ da se od 2016. u gradu Buenos Airesu smanjuje broj rođenih. Između siječnja i sredine prosinca 2024. zabilježeno je 37.864 rođenih, prema službenim podatcima iz građanskih matičnih knjiga Buenos Airesa. A to je pad od dvanaest posto u odnosu na prethodnu godinu. Utjecaj ovoga trenda vidljiv je kada se pogleda razvoj brojki tijekom posljednjega desetljeća. Razmatraju se uzroci ovoga fenomena: na određivanje obiteljske odluke o majčinstvu i očinstvu mogli bi utjecati gospodarski, društveni i kulturni čimbenici. Kontinuirani pad rodnosti (nataliteta) mogao bi imati dugoročne posljedice u smislu gradskoga razvoja, javnih politika i socijalnih usluga u argentinskom glavnom gradu.
Poučno je spomenuti slučaj Kine, gdje su vidljive posljedice dugogodišnje politike „jednoga djeteta“. Pad kineskoga stanovništva shvaća se kao vrlo ozbiljna opasnost za nacionalnu veličinu pa je ta zabrana ukinuta. Trenutačno se vodi borba za poticanje Kineza da rađaju djecu i nude se sredstva za nagrađivanje novoga smjera promicanja mnogočlanijih obitelji, što je u suprotnosti sa stvorenim kulturnim stanjem.
Nedavno istraživanje konzultantske tvrtke Sentimientos públicos – koje je obuhvatilo uzorak od 700 ispitanika – otkrilo je da dvadeset posto naraštaja Z [rođenih nakon 1997.] grada Buenos Airesa izjavljuje kako ne želi imati djecu, a petnaest posto te skupine svoju ljubav i brigu radije posvećuje kućnim ljubimcima. Studija je također istaknula niže zadovoljstvo iskustvom roditeljstva među milenijalcima [naraštaj Y, rođeni između 1981. i 1996.], koji su lani navršili 28 do 43 godine, u usporedbi s onima starijima od 43 godine. Prema rezultatima izvješća, 77 posto ispitanih stanovnika Buenos Airesa reklo je da ima djecu, a unutar te skupine dvije trećine da im je iskustvo roditeljstva poboljšalo život, dok je preostaloj trećini roditeljstvo nešto u čemu uživaju ponekad, ali ne uvijek. Ta pojavnost otkriva suprotstavljenost naravi i kulture. O tome govori okružnica Humanae vitae, u kojoj je Pavao VI. upozorio na nećudorednost umjetnih načina regulacije poroda. Nema dvojbe, suočavamo se s ozbiljnom antropološkom krizom.
Objavljeno je i alarmantno izvješće o padu rodnosti u Argentini. Naša zemlja, koja je ionako rijetko naseljena, riskira da se, ako se takav razvoj nastavi, pretvori gotovo u polupustinju. Prema službenim brojkama koje su objavile državne zdravstvene vlasti, godine 2023. bilo je samo 460.902 rođenih; najniža brojka u posljednjih 50 godina. To je smanjenje od sedam posto u usporedbi s 2022. i više od 40 posto u usporedbi s 2014. Stopa plodnosti (fertilnosti) u 2023. bila je 1,33, što je znatno ispod zamjenske razine od 2,1, tj. broja djece nužne za održavanje postojanoga stanovništva. Riječ je o konkretnim brojkama, a ne o „pričama“. Do ovoga se došlo nakon desetljeća pljačkanja, a ne „pobjeđivanja“, kako ih je nazivala tadašnja vlast. Vlade očito različitih političkih predznaka, ali sve učinkovito podređene proturađalačkomu globalizmu, napustile su krilaticu „vladati znači napučiti“ Juana Bautiste Alberdija u prilog navodnom „osnaživanju“ pobačaja, rastavi braka, uništavanju braka i obitelji, veličanju slobodnoga spolnoga općenja s učestalim mijenjanjem partnera (promiskuiteta) i svakoj protukršćanskoj – a time i protuljudskoj – agendi koja lebdi uokolo.
Kršćanska je predaja oduvijek predstavljala uzorak obitelji koji je u suvremenom svijetu bitno preinačen, sve do neprepoznatljivosti. Opadanje osjećaja za brak rastavom braka dovelo je do odnaravljivanja (denaturalizacije) uloga muškarca i žene. U toj perspektivi djeca nisu naravna posljedica, pa kućni ljubimci zauzimaju njihovo mjesto. Kultura – bolje recimo poraba – nadomjestila je narav.
Promicanje homoseksualnosti i širenje te prakse isto je tako napalo naravnu i prirodnu svrhu rađanja djece. Tužni i nesretni „istospolni brakovi“ doveli su do posvajanja djece koja, suprotno najosnovnijim načelima naravi, odrastaju ne znajući što su majka i otac.
kastilski izvornik
¿Hijos o mascotas?
Leo en “La Prensa” que desde 2016 vienen disminuyendo los nacimientos en la Ciudad de Buenos Aires. Entre enero y mediados de diciembre de 2024 se inscribieron 37.864 nacimientos, de acuerdo con las cifras oficiales del Registro Civil porteño; una caída del doce por ciento en comparación con el año anterior. El impacto de esta tendencia es evidente al observar la evolución de las cifras a lo largo de la última década. Se discute sobre las causas de este fenómeno: podrían influir los factores económicos, sociales y culturales que determinan las decisiones de la familia respecto a la maternidad y la paternidad. La disminución sostenida en la natalidad podría tener implicancias a largo plazo, en términos de planificación urbana, políticas públicas y servicios sociales en la Ciudad de Buenos Aires.
Resulta instructivo mencionar el caso de China, donde se han advertido las consecuencias de la política vigente durante mucho tiempo del “hijo único”. La disminución de la población china fue vista como un peligro muy grave para la grandeza nacional y por eso aquella prohibición fue superada. Actualmente se lucha para que los chinos tengan hijos y se ofrecen fondos que premien el nuevo hecho de promoción de una familia más numerosa, que contradiga la situación cultural que se había creado.
Una reciente encuesta de la consultora Sentimientos Públicos – que incluyó una muestra de 700 casos –, reveló que un veinte por ciento de los jóvenes centennials de la Ciudad manifestó que no desea tener hijos, mientras que un quince por ciento de este mismo grupo prefiere dedicar su afecto y cuidado a los animales de compañía. El estudio también destacó una menor satisfacción con la experiencia de sus padres entre los millennials, quienes tienen entre 30 y 43 años, en comparación con los mayores de 43 años. De acuerdo con los resultados del informe, el 77 por ciento de los porteños encuestados declaró tener hijos y dentro de este grupo, dos tercios afirmaron que la experiencia de ser padres ha mejorado sus vidas, mientras que el tercio restante expresó que la paternidad o maternidad es algo que disfrutan en ocasiones, pero no siempre. En este fenómeno se advierte el contraste entre naturaleza y cultura. Al propósito se refiere la encíclica Humanae vitae, en la que Pablo VI advirtió la inmoralidad de los medios artificiales de control de la natalidad. Estamos, indudablemente, frente a una grave emergencia antropológica.
Se conoció, también, un alarmante informe sobre el desplome de la natalidad en la Argentina. Nuestro país, de por sí poco poblado, corre el riesgo de convertirse, si continúa esta tendencia, casi en un semidesierto. Según cifras oficiales reveladas por las autoridades de Salud de la Nación, en 2023 sólo hubo 460.902 nacimientos; la cifra más baja de los últimos 50 años. Y ello implica una reducción del siete por ciento respecto de 2022, y de más del 40 por ciento, con relación a 2014. La tasa de fecundidad, en 2023, fue de 1,33, muy por debajo de la tasa de reemplazo, del 2,1; o sea, del número de hijos necesario para que se mantenga estable la población. Se trata de cifras concretas; y no de “relatos”. A esto se ha llegado tras décadas saqueadas; y no “ganadas”, como las denominaron los oficialismos de entonces. Gobiernos de aparentes distintos signos políticos, pero funcionales todos al globalismo antinatalista, abandonaron el “gobernar es poblar”, de Juan Bautista Alberdi; por el pretendido “empoderamiento” del aborto, el divorcio, la destrucción del matrimonio y la familia, el ensalzamiento de la promiscuidad y cuanta agenda anticristiana – y, por lo tanto, antihumana – anda dando vueltas.
La tradición cristiana ha presentado siempre el modelo de familia, que en el mundo moderno se ha modificado sustancialmente, hasta hacerse irreconocible. La caída del sentido del matrimonio por el divorcio, ha llevado a la desnaturalización de los roles del varón y la mujer. En esta perspectiva los hijos no son la consecuencia natural y las mascotas ocupan su lugar; la cultura – el uso, digamos mejor – ha reemplazado a la naturaleza.
La propaganda en favor de la homosexualidad, y la difusión de esta práctica, también atentaron contra el propósito natural de tener hijos. El funesto “matrimonio igualitario” ha dado lugar a la adopción de niños, que contra lo más elemental de la naturaleza crecen sin conocer qué es una mamá y un papá.
