Smrt i njezin poraz prema kršćanskoj vjeri

Smrt je neizbježna stvarnost u fizičkom svijetu. Od nje čovjek ne može pobjeći. Međutim, uvijek ima čeljadi koja razmatra kako će znanstveni napredak na kraju postići besmrtnost. U neobičnom razgovoru, nedavno objavljenom, kineski predsjednik Xi Jinping i ruski predsjednik Putin raspravljali su o mogućnosti da ljudska bića žive do 150 godina, pa čak i postignu besmrtnost. „Prije bi rijetki doživjeli 70 godina, ali danas se kaže da si u toj dobi još uvijek dijete“, izjavio je jedan od njih, a drugi je dodao da se, zahvaljujući razvoju biotehniologije, organi mogu stalno presađivati i ljudi se osjećaju sve mlađe.

Takva zbunjivanja pokušavaju prevladati bolnu zbilju kraja zemaljskoga života. Vrijeme je mjera tijekom koje se mijenjamo, starimo, i kao što slijedi svim bićima koja žive na zemlji, dolazi naš posljednji čas. Lišće drveća opada, biljke venu, životinje dosežu svoju starost. U određenom smislu, dakle, čovjekova smrt je prirodna, ali za kršćansku vjeru ona je, zapravo, naknada za grijeh, kako uči apostol sveti Pavao:

„Jer plaća je grijeha smrt, a dar Božji jest život vječni u Kristu Isusu, Gospodinu našem“ (Rimljanima 6, 23).

U Propovjedniku (12, 1.7) čitamo:

„I sjećaj se svoga Stvoritelja u danima svoje mladosti… i vrati se prah u zemlju kao što je iz nje i došao, a duh se vrati Bogu koji ga je dao.“

Prema kršćanskoj vjeri, dakle, kako jasno uči Učiteljstvo Crkve – vjerodostojni tumač Svetoga Pisma i Predaje – smrt je ušla u svijet po čovjekovu grijehu. Katekizam Katoličke Crkve uključuje to učenje u broju 1008, nakon Dekreta o iskonskom grijehu Tridentskoga sabora. Smrt je bila protivna naumima Boga Stvoritelja. Ona će biti posljednji neprijatelj poražen Kristovim otkupljenjem, kao što čitamo u Prvoj Korinćanima 15, 26. Isus, Sin Božji koji je postao čovjekom, pretrpio je smrt, koja je svojstvena ljudskomu stanju. Evanđelje nam kaže (Marko 14, 33–34) da ju je, usprkos strahu od nje, prihvatio činom potpuna i slobodna podlaganja volji Očevoj. U njoj se ostvaruje otkupljenje. Isusova poslušnost preobrazila je prokletstvo smrti u blagoslov.

Stoga postoji kršćansko gledanje smrti. Katoličko bogoslužje to lijepo izražava:

„Tvojim se vjernima, Gospodine, život ne gubi, nego se preobražava. I, pošto se raspadne dom ovozemnoga boravka, stječe se vječno prebivalište na nebesima.“

Povijest Crkve bilježi svetost smrti mladih koji su u malo godina ispunili smisao postojanja.

U Buenos Airesu, u utorak 7. listopada 2025., Gospa od Ružarija.
Na 454. obljetnicu pobjede u bitci kod Lepanta

kastilski izvornik

La muerte y su derrota según la fe cristiana

La muerte es una realidad insoslayable en el mundo físico, de la que el hombre no puede escapar. Sin embargo, siempre hay gente que considera que el progreso científico llegará a obtener la inmortalidad. En un curioso diálogo del presidente chino Xi Jimping y el ruso Putin, publicado recientemente, conversaron sobre la posibilidad de que los seres humanos vivan hasta los 150 años, e incluso alcancen la inmortalidad. “Antes, rara vez se llegaba a los 70 años, pero hoy se dice que a esa edad se sigue siendo un niño”, expresó uno de ellos, y el otro completó afirmando que, gracias al desarrollo de la biotecnología, los órganos podrán trasplantarse constantemente y la gente sentirse cada vez más joven. Estos devaneos intentan superar la dolorosa realidad del término de la vida terrena. El tiempo es la medida, en cuyo curso vamos cambiando, envejecemos, y como sucede a todos los seres que viven en la tierra llega la hora final. Las hojas de los árboles caen, las plantas se secan, los animales cumplen sus años.

En cierto sentido, entonces, la muerte del hombre es natural, pero para la fe cristiana es, de hecho, un estipendio del pecado, como enseña el Apóstol San Pablo: Porque el salario del pecado es la muerte, mientras que el don gratuito de Dios es la Vida eterna, en Cristo Jesús, nuestro Señor (Rm 6, 23). En el Eclesiastés (12, 1. 7) se lee: Acuérdate de tu Creador en los días de tu juventud… antes de que el polvo retorne a la tierra, de donde era, y el espíritu vuelva a Dios, que se lo dio. Según la fe cristiana, entonces, tal como el Magisterio de la Iglesia – auténtico intérprete de la Sagrada Escritura y de la Tradición – lo enseña claramente, la muerte entró en el mundo por el pecado del hombre. El Catecismo de la Iglesia Católica incluye esta enseñanza en el número 1008, siguiendo el Decreto sobre el pecado original del Concilio de Trento. La muerte fue contraria a los designios de Dios Creador; será la última enemiga vencida por la redención de Cristo, tal como se lee en 1 Cor 15, 26. Jesús, Hijo de Dios hecho hombre, padeció la muerte, que es propia de la condición humana. El Evangelio nos dice (Mc 14, 33-34) que no obstante su pavor ante ella, la asumió en un acto de total y libre sumisión a la voluntad de su Padre. En ella se realiza la redención; la obediencia de Jesús transformó en bendición la maldición de la muerte. Existe, pues, una visión cristiana de la muerte; la liturgia católica la expresa bellamente: “Para tus fieles, Señor, la vida no se pierde, sino que se transforma, y al deshacerse la casa de esta morada terrena, se adquiere una mansión eterna en el Cielo”.

La historia de la Iglesia registra la santidad de muertes jóvenes, que han cumplido en pocos años el sentido de la existencia.

Buenos Aires, martes 7 de octubre de 2025. Nuestra Señora del Rosario.
En el 454° aniversario de la victoria en la Batalla de Lepanto.